Skipulagsstofnun í samstarfi við Háskólasetur Vestfjarða stendur fyrir málþingi um haf- og strandsvæðaskipulag mánudaginn 27. maí nk. í fundarsal Þjóðminjasafns Íslands. Á fundinum munu m.a. Áslaug Ásgeirsdóttir, dósent í stjórnmálafræði við Bates háskólann í Lewiston, Maine, fjalla um rannsókn sína þar sem hún leitast við að greina hvernig lönd semja um skiptingu gæða milli landhelgissvæða og hvernig nota megi hafskipulag til að leysa ágreining um stjórnun sameiginlegra auðlinda.

Einnig mun Tiina Thilman, ráðgjafi í umhverfisráðuneyti Finnlands, flytja erindi þar sem hún mun reifa tilraunaverkefnið PlanBothnia, sem var undanfari þróunar hafskipulags fyrir hafsvæði Eystrasalts, sem nú er unnið að.

Fundurinn hefst kl. 10.00 og lýkur kl. 12.20.

Dagskrá fundarins á vef Skipulagsstofnunar.

Málþing um auðlíndir og hvernig arðurinn af nýtingu þeirra nýtist best í þágu þeirra svæða sem háðust eru auðlindanýtingu verður haldið 14. mars 2013 á Grand hótel kl. 15.30.

Á síðasta ári var mestum uppsjávarafla landað á Neskaupstað eða 212.385 tonnum. Næstmestum afla var landað í Vestmannaeyjum eða 196.402 tonnum og því næst kemur Vopnafjörður með 112.485 tonn.

Fiskistofa hefur tekið saman upplýsingar um landað magn af uppsjávarfiski eftir höfnum og landsvæðum frá 2008 til 2012. Hægt er að skoða skiptingu aflans eftir höfnum í tonnum eða prósentum á vef Fiskistofu.

Sé athyglinni beint að landsvæðum þá hafa landanir á uppsjávarafla undanfarin ár færst í auknum mæli til Austfjarða. Árið 1993 var 42% af öllum uppsjávarafla landað á Austurlandi en hlutfallið hefur síðan vaxið nokkuð jafnt og þétt og í fyrra var það í 59% en var mest 2008 þegar hlutfallið fór í 69%.

Af vefnum www.fiskifrettir.is

Meleyri á Hvammstanga, ein elsta rækjuverksmiðja landsins, hefur verið opnuð aftur, eftir stopula starfsemi undanfarin ár. Nesfiskur í Garði keypti verksmiðjuna, hefur ráðið 12 manns til vinnu og hyggst senda tvo togara á rækjuveiðar, að því er fram kemur í fréttum RÚV.

Þegar Meleyri var lokað árið 2006 misstu 20 manns vinnuna. Einhver starfsemi hefur verið síðustu árin í verksmiðjunni, mjög lítil síðasta árið. Ánægja ríkir á Hvammstanga með kaupin og eru nokkrar væntingar bundnar við starfsemina.

Baldvin Þór Bergþórsson, verkefnastjóri hjá Nesfiski, segir að ætlunin sé að vera með starfsemi fyrir 10-15 manns. Útlitið sé gott.

Til að byrja með verður unnin frosin rækja frá Kanada, en togararnir tveir, Berglín GK 300 og Sóley Sigurjóns GK 200, halda bráðlega á veiðar. Annar þeirra mun landa á Hvammstanga til að byrja með, segir ennfremur í frétt á RÚV.

„Í nýjum Hagvísi Vesturlands kemur fram að ungt fólk (20-40 ára) kallar fyrst og fremst eftir atvinnuöryggi. Þetta var efst á forgangslista þess löngu fyrir bankahrun og gerir enn. Það biður ekkert sérstaklega um hærri laun, fín menningarhús, betri vegi eða annað sem fær oft meiri athygli ráðamanna og fjölmiðla. Það vill atvinnuöryggi og burt með óvissuna.

Þó þetta séu sjónarmið ungs fólks á Vesturlandi má ætla að Vesturland sé á vissan hátt fulltrúi margra samfélaga utan höfuðborgarsvæðisins. Á sunnanverðu Vesturlandi er nokkuð fjölbreytt atvinnulíf og er hluti af höfuðborgarsvæðinu en landbúnaður (Dalir) og sjávarútvegur (Snæfellsnes) eru burðarásar atvinnulífsins á því norðanverðu og því á vissan hátt dæmigerðari fyrir samfélög á landsbyggðinni fjær.

En það er annað umhugsunarvert í þessum Hagvísi. Það er nefnilega hvergi meira af ungu fólki á Vesturlandi en í sveitarfélögum sem byggja mest á sjávarútvegi (Snæfells- og Grundarfjarðarbær).

Það bendir til að sjávarbyggðir hafi verið eftirsóknarverðar til búsetu. Þegar rýnt er í tölur sem Hagvísirinn byggir á kemur í ljós að árið 1991 var ungt fólk hlutfallslega fleira í þessum sveitarfélögum en á höfuðborgarsvæðinu, en hafði snúist við árið 2011. Enn fremur að forskot sem þessi sveitarfélög höfðu árið 1991 á spútnikksveitarfélög Vesturlands, Akranes og Borgarbyggð, hafði minnkað um helming árið 2011. Það er því ljóst að sjávarbyggðir hafa gengið í gegnum óvenjulegar þrengingar á þessu tímabili þrátt fyrir óskorað forskot í upphafi þess.

Fjöregg hvers samfélags

Fólk á þessum aldri er öllum byggðum sérstaklega mikilvægt þar sem það er hraustasti og vinnusamasti aldurshópurinn, fæðir og elur upp börnin og byggir upp sín heimili. Það leggur því grunn að framtíðinni og drífur áfram verslun og viðskipti. Því er ljóst að þetta fólk er fjöregg hvers samfélags og þar með ætti það að vera sérstakt keppikefli hverra stjórnvalda að stuðla að búsetu þess í byggðarlögum um land allt, hafi þau raunverulegan áhuga á því að stuðla að dreifðri búsetu á Íslandi.

Þess vegna er mjög mikilvægt að þær breytingar sem gerðar verða á frumvarpi um stjórn fiskveiða verði í sátt við sem flesta svo ekki verði farið í stórfelldar breytingar aftur þegar ný ríkisstjórn kemur að borðinu. Það væri að æra óstöðugan við þær aðstæður sem þjóðin býr við eins og efnahagsmálum er háttað nú um stundir.
Flestir geta eflaust tekið undir það að lögum þessum þurfi að breyta til að koma til móts við kröfur í samfélaginu og að friður ríki þar með um þessa atvinnugrein.

Af breytingunum hlytist hins vegar mikill skaði ef ekki næðist um þetta almenn sátt vegna þess að hagkvæmt er að stunda útgerð dreift um landið þar sem fiskimiðin eru. Hér er um fjöregg þjóðarinnar að ræða og einu lífsbjörg margra landsvæða.

Þetta snýst heldur ekki eingöngu um sjávarútveginn því hann styður við aðrar atvinnugreinar sem byggja á landnýtingu eins og ferðaþjónustu, landbúnað og jafnvel orkufrekan iðnað. Enn þá er ferðaþjónusta það óarðbær utan höfuðborgarsvæðisins að hún verður ekki drifin án þess að fólk sem þar vinnur hafi íhlaup í aðra vinnu, eins og sjávarútveg, utan háannatíma.

Hafa verður í huga að hátt í 90% gjaldeyristekna þjóðarinnar er aflað af fyrrnefndum atvinnugreinum, gjaldeyri sem mun skipta okkur miklu í endurreisninni. Þess vegna getur veiking sjávarútvegsins sett skaðleg dómínóáhrif af stað.“

Af vísir.is

Alls hafa útgerðir 25 norskra báta sótt um að taka þátt í línuveiðum við Ísland á þessu ári. Tveir þeirra verða dregnir út og fær hvor um sig 250 tonna kvóta en veiða má löngu, blálöngu og keilu auk meðafla.

Norðmenn hafa haft þennan háttinn á við að velja báta til veiðanna undanfarin ár og þeir sem detta í lukkupottinn hverju sinni eru útilokaðir næstu tvö árin á eftir.

Dregið verður í Íslandslottóinu að þessu sinni næstkomandi föstudag.

Keila er meðal þeirra fisktegunda sem norsku skipin mega veiða við Ísland.

Fréttin og myndin eru af vefnum www.fiskifrettir.is

Um hundrað manns, þar af nærri 50 nemendur grunnskólans í Grundarfirði og kennarar, voru í fjöru Kolgrafafjarðar 5. febrúar sl. að moka dauðri síld upp í kör.

Þegar síldin er komin í körin er hún flutt með lyftara í flutningabíl sem flytur hana til Grindavíkur. Þar verður hún notuð í minkafóður sem ætlunin er að senda til Danmerkur. Þá hafa ýmsir komið í fjöruna í dag til þess að ná sér í síld, meðal annars hrossabændur sem nota hana í fóður og einnig smábátasjómenn sem nota síldina í beitu. Hjónin Bjarni Sigurbjörnsson og Guðrún Lilja Arnórsdóttir, bændur á Eiði, bjóða hópnum upp á kakó og kanilsnúða, segir í frétt RÚV.

Á vef Skessuhorns segir að bráðabirgðaniðurstöður Hafrannssóknastofnunar eftir rannsóknir á síldardauðanum í Kolgrafafirði í gær séu þær að nánast engin nýdauð síld er á botninum í firðinum. Hins vegar sé ekki hægt að áætla hversu margir fiskar hafi drepist í þessari annarri hrinu síldardauða síðasta föstudag fyrr en öll gögn sem safnað var í gær hafa verið skoðuð til hlítar.

„Þetta eru góðar fréttir,“ segir Björn Steinar Pálmaso

Síld

n bæjarstjóri í Grundarfirði í samtali við Skessuhorn. „Þetta virðist allt saman vera í grynningunum við Eiði sem gefur okkur vonir um að síldardauðinn nú sé ekki af sama magni og í desember.“

Makrílkvótinn verður 123.182 tonn á þessu ári. Steingrímur J. Sigfússon, atvinnuvega- og nýsköpunarráðherra hefur ákveðið makrílkvótann fyrir árið 2013. Kvótinn er minnkaður um 15% frá síðasta ári og er það í samræmi við veiðráðgjöf Alþjóða hafrannsóknarráðsins ICES. Nemur kvótinn þar með alls 123.182 tonnum á þessu ári, að því er fram kemur á vef atvinnuvegaráðuneytisins.

Árið 2012 er áætlað að heildarveiði Evrópusambandsins, Noregs, Íslands, Færeyja og Rússlands á makríl hafi verið 920 þúsund tonn og nam veiðihlutur Íslands um 16%. Færeyjar og Rússland hafa enn ekki gefið út makrílkvóta vegna ársins 2013, en hlutur Íslands mun haldast um 16% ef báðar þjóðirnar minnka sína veiði um 15%, eins og Noregur, ESB og nú Ísland hafa gert.

Makríll (Mynd: Þorbjörn Víglundsson)

„Ákvörðun Noregs og ESB um að úthluta sér einhliða liðlega 90% af ráðlagðri veiði læsir málið inni í óbreyttri stöðu“ segir Steingrímur J. Sigfússon atvinnuvega- og nýsköpunarráðherra. „Við getum ekki einir lækkað okkar hlutdeild meðan ekki nást sanngjarnir samningar, en á það leggjum við áfram mikla áherslu. Við núverandi aðstæður er því þessi ákvörðun næsta sjálftekin.“

Fréttin er tekin af vefnum www.fiskifrettir.is

Formaður Drífandi stéttarfélags í Vestmannaeyjum segir fíkniefni hafa verið vandamál hjá Vinnslustöðinni. Fíkniefnasalar beini sjónum að ungmennum og sumir foreldrar leyfi þeim ekki að starfa hjá fyrirtækinu. Starfsfólkið hafi kvartað.

„Við vorum að fá kvartanir frá einstaka félagsmönnum um að ágengni vímuefnasala væri stundum til óþæginda fyrir þá í vinnunni,“ segir Arnar Hjaltalín, formaður Drífanda stéttarfélags, um fíkniefnapróf sem Vinnslustöðin í Vestmannaeyjum er að láta starfsfólk sitt gangast undir.

Eins og kom fram í Fréttablaðinu í gær voru ellefu sjómenn reknir af þremur skipum Vinnslustöðvarinnar eftir að hafa fallið á fíkniefnaprófum. Allt starfsfólk fyrirtækisins getur nú átt von á að þurfa að undirgangast slíkt próf.

Arnar segir fíkniefnaneysluna hafa verið falið vandamál. Komið hafi skriður á málið eftir að starfsfólk kvartaði undan neyslu sumra samstarfsmanna. Vinnslustöðin hafi haft samráð við stéttarfélögin um hvernig standa ætti að lyfjaprófunum. Drífandi hafi þótt fullvíðtækt að senda hvern einasta starfsmenn í próf en sú aðferð hafi þó orðið ofan á.

„Kannski er það líka sanngjarnast að láta eitt yfir alla ganga,“ segir Arnar, sem kveður flesta í Eyjum ánægða með að tekið sá á málinu. „Það hefur ýmislegt komið upp á yfirborðið eftir að þetta byrjaði. Þetta er rosaleg meinsemd en umræðan er að opnast. Þetta er nokkuð sem þarf að taka á og það er verið að því.“

Að sögn Arnars hafa fíkniefnasalar á köflum sótt hart að starfsfólki Vinnslustöðvarinnar, ekki síst ungmennum sem fái frí á vertíðum til að vinna í fiski og hafi þá nokkurt fé milli handa.

„Það var orðið þannig að sumir foreldrar vildu ekki að börnin sín væru að vinna þarna,“ segir Arnar. „Það hafa ungmenni hætt þarna út af því að þau fengu ekki frið fyrir sölumönnum. Þegar það kom upp var kýlt á að taka á því. Er Vinnslustöðin ekki einfaldlega að sýna samfélagslega ábyrgð með því að taka á þessu?“

Arnar Hjaltalín segir að starfsfólkið sé orðið langþreytt á ágengni fíkniefnasala á vinnustaðnum – Mynd/Óskar

Frétt og mynd af www.visir.is